पारध (मराठवाडा) ते धामणगाव (विदर्भ): डांबर विरून गेला, धूळ उरली! या ‘प्रादेशिक दुव्याच्या’ प्रेमभंगाची कहाणी कधी संपणार?
By तेजराव दांडगे
पारध (मराठवाडा) ते धामणगाव (विदर्भ): डांबर विरून गेला, धूळ उरली! या ‘प्रादेशिक दुव्याच्या’ प्रेमभंगाची कहाणी कधी संपणार?
पारध (विशेष प्रतिनिधी): पारध (जालना, मराठवाडा) आणि धामणगाव (बुलढाणा, विदर्भ) – हे दोन प्रदेशांना जोडणारी दोन महत्त्वपूर्ण नावं. या दोघांना जोडणारा हा रस्ता म्हणजे मराठवाडा आणि विदर्भ या दोन विभागांना एकत्र आणणारा मुख्य दुवा आहे. पण आता… आता हे नातं पूर्णपणे तुटलंय! रस्त्यावरून डांबर कुठच्या कुठे विरून गेलंय, आणि मागे उरली आहे फक्त धूळ आणि तुटलेली खडी. या प्रादेशिक दुव्याच्या ‘प्रेमभंगाची’ वेदना दररोज हजारो प्रवासी सहन करत आहेत.
धुळीच्या साम्राज्यात हरवलेला महत्त्वाचा मार्ग:
हा रस्ता आता केवळ एक पगडंडी वाटतो, जिथे प्रत्येक प्रवाशाला ‘धुळखाऊ’ उपाधी आपोआपच मिळते. एका बाजूला मराठवाडा, दुसऱ्या बाजूला विदर्भ – या दोन विभागांना जोडणारा हा महत्त्वाचा मार्ग आज स्वतःच रडतोय. मोठमोठ्या खड्ड्यांनी त्याचे शरीर पोखरले आहे आणि उडणाऱ्या धुळीमुळे समोरचा मार्ग दिसणेही कठीण होते.
दुचाकी नाही, ‘युद्धनौका’ हवी!
या रस्त्यावरून प्रवास करणे म्हणजे आता दुचाकी चालवणे राहिलेले नाही. येथे तर एक प्रकारची ‘युद्धनौका’च चालवावी लागते! कमरेचे आणि पाठीचे दुखणे हे तर या रस्त्याची ‘प्रसादी’ बनले आहे. स्थानिक सांगतात, “गाडी चालवता चालवता पाठीचे मणके कधी हलतील, याचा नेम नसतो.” आरोग्य धोक्यात आणि वेळेचा अपव्यय हा या प्रवासाचा अविभाज्य भाग बनला आहे.
प्रतीक्षा… फक्त प्रतीक्षेची!
या रस्त्याबद्दल कितीदा तरी चर्चा झाली, कितीदा तरी बातम्या प्रसिद्ध झाल्या. पण मराठवाडा आणि विदर्भ यांना जोडणारे हे ‘नाजूक’ नातं पुन्हा कधी जुळणार, याची फक्त प्रतीक्षाच सुरू आहे. डांबर कधी येईल, खड्डे कधी बुजतील, आणि या मार्गाला पुन्हा कधी ‘अच्छे दिन’ दिसतील, हा प्रश्न अनुत्तरितच राहिला आहे.
प्रवाशांची आर्त हाक आणि गावकऱ्यांच्या नजरा आजही त्या ‘पुनर्भेटीच्या’ आशेने रस्त्याकडे लागल्या आहेत. कधी एकदा हा रस्ता पुन्हा पूर्वीसारखा सुकर होईल आणि या ‘प्रादेशिक दुव्याच्या’ वेदनेतून सुटका मिळेल याची ते वाट पाहत आहेत.
